Kan ik het maken om te bidden ‘geef ons vandaag ons brood’ ? Wil God dat gebed nog wel van ons horen als er zoveel smerig onrecht aan mijn eten vastzit?
Ik zit de dienst voor morgen voor te bereiden en dan vooral het gesprek met de tieners na de dienst (normaal werk ik niet op zaterdag, maar er waren deze week iets te veel belangrijke randzaken). Het gaat over ‘geef ons vandaag het brood dat we nodig hebben’. Ik zoek er filmpjes bij om te bekijken en te bespreken. En terwijl ik naar de filmpjes kijk ben ik opnieuw verbijsterd over onze barbarij.
Ik zag hoe eindeloze varkenslijven in een fabriekshal aan haken hing die door mensen industrieel verwerkt worden.
https://www.youtube.com/watch?v=5wVXZKLlKQs
Geen enkele binding met het dier meer. Het is een industrieel product geworden. Ik zag van die kleine schattige kuikentjes in bakken vol, gesorteerd worden en in de lopende band vervoerd, opnieuw in bakken ‘geschoten’, de snaveltjes afgeknipt. Allemaal in een enorme sneltreinvaart. Niemand leek er iets bij te voelen. En dat kan ook niet: je zou er gek van worden.
https://www.youtube.com/watch?v=KL2HZBJ37m0
Ik zag het grappige filmpje van de meatrix weer, dat een mooie paradie maakt op de matrix, maar tegelijk heel kort en krachtig het misbruik van varkens, het verwoesten van familiebedrijven, de verwoesting van gemeenschappen en het milieu. 
Ik keek naar Earth Song van Michael Jackson. De oerwouden die gekapt worden voor onze vleesproductie. De vruchtbare gebieden die verwoestijnd zijn door erosie en uitputting. (Voor vlees gebruiken we 80% van de beschikbare landbouwgrond, terwijl het 15% van de calorieën oplevert die we tot ons nemen. Hoe kostbaar!)
En dan heb ik het nog niet eens een filmpje gekeken over de schuldslavernij of de bittere armoede waarin veel theeboeren, cacao- en koffieboeren leven. De verbrande handen van de plukkers van cashewnoten. De kinderarbeid. De leeggeviste zeeën en meren, waardoor lokale vissers tot armoede vervallen of met hun wrakke bootjes steeds verder de zee op moeten en verdrinken.
‘Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben’ God kunt u dat gebed nog wel van ons horen?
Inderdaad. Waar zijn we als mensheid eigenlijk mee bezig? We maken zoveel stuk.
Ik denk dat we in veel gevallen niet eens weten wat er allemaal aan de gang is, dus is het belangrijk om daarover ingelicht te raken. En als we het weten, voelen we ons misschien onmachtig om er iets aan te doen.
Ik las in National Geographic Magazine dat voor het produceren van een kilo rundvlees ook enorm veel water nodig is. Dat is iets wat we moeten overwegen als we in de supermarkt staan. Zouden we als consumenten onze eisen niet lager kunnen stellen?
Dan kunnen we bidden met meer nederigheid en vanzelfsprekendheid. Bidden is onopgeefbaar, het is een uiting van afhankelijkheid van God; maar onze houding moet daarbij veranderen.
Vroeger zorgde iedereen voor zijn eigen eten. Dat was ieders hoofdtaak. Tegenwoordig zorgen steeds minder mensen voor voedsel voor als maar meer mensen. Dit heeft mede gezorgd voor welvaart. Zodat jij en ik in een goed huis kunnen wonen, een auto kunnen rijden,een smartphone hebben en er sociale voorzieningen zijn, enz enz. En ook in de “bioindustie” werken mensen die Christus zoeken.
Je kunt er ook gewoon (vrijwel) mee stoppen, met dat hoge eisen stellen. Ik heb veel over dit onderwerp nagedacht, de afgelopen maanden, en handel er inmiddels +- drie maanden naar: ik eet alleen nog biologisch, onverpakt, vegetarisch eten. (Ik hergebruik de papieren zakjes waar ik het in vervoer.) Ik eet alleen nog rauw eten, ik heb m’n oude fornuis de deur uitgedaan, vanwege het milieu: aardgas veroorzaakt aardbevingen in Groningen, al noemen ze het nóg zo groen, afhankelijkheid van Putin, en schaliegas is helemaal rotzooi. Ik bak geen vlees meer, gebruik dus geen vet meer, heb geen zeep meer nodig gehad, om mijn vaat en de keuken schoon te houden, gewoon spoelen met water. Ik heb de koelkast de deur uitgedaan. Ik heb ‘m niet meer nodig! Mijn wasmachine nog niet, ik moet een of andere houten tobbe zien te vinden. Mijn kachel staat het hele jaar door uit, behalve als er gasten komen. Ik koop alleen nog organisch geproduceerde kleding. Ik heb bijna alle apparaten en apparaatjes het huis uit gedaan, behalve de computer, hoofdreden: evangeliseren via internet (http://naardehemel.nl , beetje reclame 🙂 en communiceren met ver weg wonende familie. Ik drink alleen nog water. (Ik heb nog wel koffie en thee in huis.)
En zo zijn er nog wel wat dingetjes.
Het kán dus wel, alleen is het wel erg wennen, ook voor m’n darmen, kortdurend in het begin, maar je kunt het rustig opbouwen.
En het is nog gezond ook, hoewel dat omstreden is. Maar ik kan dat héél goed onderbouwen.
Het is extreem, maar het ís mogelijk.