Bram Beute

Gisteren is mijn collega Kees de Groot officieel begonnen als predikant van de Open Hofkerk van Nunspeet (NGK). ’s Middags deed hij – zoals dat zo plechtig heet – intrede: hij preekte voor het eerst voor zijn nieuwe gemeente als de predikant van deze gemeente. Hoewel ik het zelf ook verschillende keren heb meegemaakt blijft het in mijn beleving toch een beetje een circus. Er wordt heel wat uit de kast gehaald voor een nieuwe dominee. Er is een kennismakingsavond. Er is een ochtenddienst, waarin hij bevestigd wordt en s middags weer een ‘intrededienst’.

In zo’n intrededienst zijn dan ook weer allerlei belangrijke mensen die een toespraakje mogen houden. De burgemeester en vertegenwoordigers van allerlei kerkelijke verbanden (meestal dominees), waaronder ikzelf ook. Je zou zomaar de indruk kunnen krijgen dat zo’n dominee op een voetstuk wordt gezet.

Ik vond het daarom fantastisch dat Kees zelf dominees vergeleek met plastic zakken. Dat was eigenlijk een actualisering van wat Paulus schrijft in zijn tweede brief aan de Korintiërs, hoofdstuk 4. Paulus noemt zichzelf en andere christenen daar ‘slechts een aarden pot voor deze schat’. De schat is de goede boodschap van Jezus Christus, maar zo’n pot was in Paulus’ tijd het goedkoopste middel om iets in op te bergen. Normaal gesproken bewaarde je daar geen schatten in. (Alleen in tijden van nood, en vandaar dat er af en toe nog punten met een schat aan munten gevonden worden.) Een pot was een gebruiksvoorwerp, vergelijkbaar met onze plastic tassen. God heeft ervoor gekozen om zijn kostbare boodschap in zo’n goedkope verpakking te stoppen. Zo kan alle aandacht naar de schat uitgaan in plaats van naar de verpakking.

Ik kon het natuurlijk niet laten om mijn toespraakje na de intrededienst te kwalificeren als: ‘zegt de ene plastic tas tegen de andere’. En vervolgens heb ik de gemeente maar met hun ‘nieuwe plastic zak’ gefeliciteerd. Ik hoop trouwens wel dat hij ook op de preekstoel van de Kruiskerk binnen niet al te lange tijd de schat van het evangelie komt uitpakken. (We zijn hard bezig om te zoeken naar eenheid tussen onze kerken nadat we meer dan veertig jaar gescheiden zijn opgetrokken.)

De metafoor dominee als plastic zak biedt natuurlijk allerlei mogelijkheden. Dominees moeten oppassen dat ze zich niet teveel opblazen, want anders knallen ze uit elkaar. Je zou de dominee voortaan bijvoorbeeld ongegeneerd uitmaken voor ‘zak’; dat is hij toch gewoon. Plastic zakken en dus ook dominees gaan niet al te lang mee, enzovoort. Of alle vergelijkingen even goed kloppen weet ik niet, als maar duidelijk wordt dat het om de inhoud gaat en niet de verpakking.