Bram Beute

Ik heb Mathusela Limboo, dominee uit Noord-India, gevraagd een gastblog te schrijven over zijn ervaringen van de conferentie of de Internationale Cursus die we hadden in King’s William’s Town. (Zie voor meer info daarover de voorgaande drie blogs)

Wat was de laatste keer dat je je buren hoorde? Wanneer heb je voor het laatst aandachtig naar hen geluisterd? Door de eeuwen heen heeft het christendom een agressieve houding gehad. Dominees en evangelisten leerden ons: “Ga naar je buren, klop op elke deur en vertel over Christus. Als zij luisteren zal God hen zegenen. Als ze niet luisteren zijn ze veroordeeld. Zo lang jij maar evangeliseert, heb jij je werk gedaan.” Maar is dat genoeg? Is dat wat God wil?

Mijn stamgenoten zeggen: “Als je voor een dag te gast bent, dan krijg je de beste behandeling. Als je voor twee dagen te gast bent, krijg je iets goeds. Maar als je veel dagen te gast bent, aanvaard dan wat je ook maar krijgt.” En het is waar: na verloop van tijd worden we het zat om gasten te hebben, zeker als het twee weken duurt. Maar Ronnie en Tesray, geweldige mensen van God, waren mijn gastheer en –vrouw in Zuid-Afrika. En ik zie er niets van dat ze dat zat zijn. Met enthousiasme deelden ze met mij hun liefde voor God, hun vroegere leven op de boerderij, de politiek, sport, eten, grappen en wat al niet meer. De cursus is uiteindelijk afgelopen, maar hun verhaal is nooit afgelopen. Ze hielden ervan om te delen. Als ik me dan terugtrok in mijn kamer, vroeg ik me af: waarom hielden ze zo van mijn gezelschap? Was het omdat ik een dominee was en ze me aardig vonden? Heb ik een magnetische aantrekkingskracht? Nee. Ik realiseerde me dat het gewoon was omdat ik geduldig naar hen luisterde.

In conferenties nemen mensen nooit een unanieme beslissing. Maar in de evaluatie van onze cursus was dat anders. De vraag werd gesteld: Wat neem je vooral als positief punt mee van deze conferentie? En iedereen zei “luisteren.” Ik heb heel wat conferenties bijgewoond en altijd werden we gevraagd om onze mening te verwoorden en te onderbouwen. Maar deze conferentie was anders. We werden vooral gevraagd “om gewoon te luisteren.” We luisterden naar een Afrikaan met zijn traditionele religie. We luisterden naar onze Hindoe buren en we luisterden naar de imam. We luisterden! En luisterden! En luisterden! En op het laatst werden zij onze vrienden.

Luisteren is niet eenvoudig. In de samenleving van vandaag houdt niemand ervan om te luisteren. Iedereen heeft over alles iets te zeggen. Maar weet je wel dat er een grote kracht in luisteren is? Door te luisteren geef je mensen bevrijding, hulp en genezing. En meer nog, zo bouw je vriendschappen. Is het niet veel eenvoudiger om het evangelie te delen met een vriend dan met iemand die ons totaal vreemd is? Het begint allemaal met “luisteren”. Daarom zegt Jakobus 1:19 ook “haast je om te luisteren.”

Laten we niet vergeten dat onze buren een verhaal te vertellen hebben en dat ze op zoek zijn naar een luisterend oor. Wil je niet luisteren? Hé! Luister!