Bram Beute

“Nog een goede reis”, zegt de conducteur als ik in Zwolle uit de trein stapt. Hij heeft gezien hoe vrouw en kind me uitzwaaiden in Kampen en begrijpt dat Zwolle niet de eindbestemming zal zijn. Ik ga via Brussel en Kinshasa naar het hart van Afrika, naar een provincie die ‘Evenaar’ (Equateur) heet omdat de evenaar er dwars door heen loopt. Gek genoeg schijnt dat ter plaatse niet gemarkeerd te worden met een zwarte lijn zoals in de atlas, maar door een grote steen. Het is een gebied waar veel Pygmeeën wonen. (Waarom moeten ze dan net mij met mijn 2 meter daar weer hebben...) Pygmeeën zijn de meest achtergestelde mensen van Congo. Sommige Congolezen menen zelfs dat het eigenlijk geen volwaardige mensen zijn. Heel gaaf dus dat in de afgelopen jaren velen van hen Jezus hebben leren kennen. Zo ontdekken ze steeds meer hun werkelijke waarde als kinderen van God, geschapen naar zijn beeld.

De CPK – een kerk uit Kinshasa – helpt hen door Bijbels te verspreiden en hen meer van de Bijbel te leren. Ik ben gevraagd om de CPK te ondersteunen bij het opzetten van dat Bijbels onderwijs.

In de afgelopen jaren heb ik samen met een Amerikaanse collega, Harold Kallemeyn van Timothy Leadership Training, een paar modules ontwikkeld over het lezen van de Bijbel om predikanten, evangelisten, ouderlingen en zondagschoolleiders te trainen. De meeste mensen die dit werk doen in Afrika hebben daar namelijk geen opleiding voor gevolgd.

We werken met een methode waarbij de deelnemers vooral leren door zelf dingen in de Bijbel op te zoeken, vragen te beantwoorden en plannen te maken hoe ze wat ze hebben gelezen kunnen toepassen. Dat roept wel eens verwondering op in een land waar mensen gewend zijn dat een docent vertelt hoe het zit. De vorige keer dat ik in Congo deze training gaf – toen nog in het Frans – constateerden de deelnemers met enige irritatie dat we als trainers zelden een antwoord gaven, maar de vraag altijd teruglegden. Dat is bewust. Ik ben daar niet om antwoorden te geven, maar vooral om mensen te helpen die zelf te vinden en anderen te trainen.

Deze week hoop ik in Kinshasa samen met drie Congolese trainers de training voor te bereiden. Mande Moïse is een van hen. Hij was in september mijn collega-trainer. De andere twee – Jean Paul Bokabu en Simon Weyu - hebben de vorige keer de training gevolgd, zij zorgen samen met veel anderen voor Bijbels onderwijs voor Pygmeeën in de provincies Banundu en Equateur. Na onze voorbereiding hoopt Mande met Jean Paul naar Bandundu te vertrekken. Simon en ik mogen naar Equateur. Volgende week geven we daar dan de training Bijbel lezen.

Ik kijk er naar uit om mijn medetrainers te ontmoeten. En ook om daarna af te reizen naar Equateur. Ik ben benieuwd naar de mensen daar. Hoe leven ze? Wat betekent het evangelie voor ze? En hoe zal het zijn om samen met hen de Bijbel te lezen?

Ik denk niet dat het gaat lukken om in de komende twee weken nog een blog te plaatsen (zoveel goedwerkend internet kom ik meestal niet tegen in Congo), maar wie weet. Anders vertel ik wel meer na mijn terugkeer.