Bram Beute

Nederland wordt ‘overspoeld’ door 1000 Eritrese vluchtelingen per week. Onze premier geeft mensensmokkelaars de schuld. We zullen het lek snel boven hebben, belooft hij. En dat moet, want "Onze hele samenleving is gebaat bij maatschappelijk draagvlak. Als mensen echt in de problemen zitten dan dragen we een steentje bij, maar deze aantallen zijn niet te dragen.”

Rutte heeft natuurlijk voor wat het eerste betreft gelijk. Als je asielzoekers opvangt moet je ook zorgen voor draagvlak. Je moet ervoor zorgen dat mensen goed begrijpen wat er in Eritrea aan de hand is en waarom mensen daarvandaan vluchten. Je moet ervoor zorgen dat Nederlanders bereid zijn de overlast te dragen.

Maar onze premier doet het tegendeel. Hij maakt de mensen bang. “Deze aantallen zijn niet te dragen. 1000 asielzoekers per week ‘dat is een kleine provinciestad per jaar erbij.” Grove overdrijving en bangmakerij is dat. Het klinkt alsof dit jarenlang zal doorgaan. Elk jaar een provinciestadje erbij. Het klinkt alsof alle Eritreërs zich hier definitief in Nederland zullen vestigen. En wie zegt dat wij – als we echt zouden willen – niet een paar provinciestadjes met vluchtelingen zouden kunnen dragen.

Gaat het om kunnen of willen? 80 procent van de asielzoekers uit Eritrea krijgt in de praktijk asiel in Nederland. Net als in de rest van Europa trouwens. Er is dus wel echt iets aan de hand daar. Want anders zouden we ze heus wel terugsturen.

Op vrijdag komt er altijd iemand bij ons het huis schoonmaken. Ze komt uit Eritrea en ze vertelde me spontaan over de vluchtelingen uit haar land. Mensen houden het er niet uit. Er zijn steeds minder middelen van bestaan. De rijken die voor werk kunnen zorgen zijn allang vertrokken. Wie zijn godsdienst wil belijden buiten de officiële kanalen om is zijn leven niet zeker. En wie jong is – moet net als haar eigen dochter – bijna levenslang in militaire dienst om armoede te lijden en meestal niets te doen.

Wanhopig vluchtende mens weg naar Sudan, Ethiopië, Kenia. Ze lopen soms dagen door de woestijn waarbij er velen omkomen. Sterven van honger en dorst. Ontvoerd voor losgeld door mensensmokkelaars. Ze vertelde me het verhaal van een jongen van 12 die eerst naar Kenia vluchtte, toen naar Soedan en uiteindelijk met een bootje naar Italië voer. Onderweg zag hij veel mensen sterven in de woestijn, in de kampen en op zee. Gelukkig overleefde hij het.

Wat gaan we doen? Ervoor zorgen dat er zoveel mogelijk van deze wanhopige mensen buiten onze grenzen blijven? Geven we de mensensmokkelaars de schuld, of zien we het verhaal erachter en doen we ons best deze mensen gastvrij op te vangen?